Կար մի հպարտ ծառ անտառում: Այն ուժեղ էր ու բոյով: Կար մի փոքր բույս ծառի կողքին:
Ծառը ասաց.
– Ես շատ գեղեցիկ եմ ու ուժեղ: Ոչ ոք չի կարող ինձ հաղթել:
Այս լսելով՝ բույսը ասաց.
– Սիրելի ընկեր, շատ հպարտությունը վնասակար է: Ուժեղն էլ մի օր կընկնի:
Ծառը արհամարհեց բույսի բառերը: Նա շարունակեց իրեն գովել:
Երբ ուժեղ քամի էր փչում, ծառը ձիգ կանգնում էր: Երբ անձրև էր գալիս, ծառը ձիգ կանգնում էր՝ տերևները բացելով:
Նույն ժամանակ բույսը կռանում էր: Ծառը նրան ծաղրում էր:
Մի օր ամպրոպ էր անտառում: Բույսը ցածր խոնարվեց: Ինչպես միշտ, ծառը չէր ուզում խոնարվել:
Ամպրոպը գնալով ուժեղանում էր: Ծառը չէր կարողանում դիմանալ: Նա զգաց, որ իր ուժը թուլանում է:
Նա ընկավ: Սա հպարտ ծառի վերջն էր: Երբ ամեն ինչ խաղաղվեց, բույսը ուղիղ կանգնեց: Նա իր շուրջը նայեց: Տեսավ, որ հպարտ ծառը ընկել է:
Թարգմանել է Մարկ Միկաիլը
Աղբույր՝ http://www.kidsworldfun.com/shortstories_strongorweak.php
Մարկ Միկաիլ 