Թարգմանված է անգլերենից։ Աղբյուրներ՝ 1, 2, 3, 4:
Ի՞նչ է մատերիալիզմը։
Մատերալիզմը փիլիսոփայական հայացք է, ըստ որի աշխարհը կազմված է միայն մատերիայից, և այն ամենը, ինչը փաստացիորեն կազմված չէ մատերիայից (գիտակցությունը, մտավոր ասպեկտները և այլն) մատերիալական օբյեկտների փոխազդումների արդյունքն են։
Մատերիալիստը ըստ սահմանման աթեիստ է, քանի որ չի հավատում աստվածների կամ գերբնական ուժերի, սակայն ոչ բոլոր աթեիստներն են մատերիալիստ։
Մատերիալիզմի ճյուղերից են ռեդուկցիոնիզմը, տրամաբանական պոզիտիվիզմն ու էմպիրիզմը։
Ի՞նչ է իդեալիզմը
Իդեալիզմը փիլիսոփայական գաղափար է, որտեղ խոսվում է, որ իրականությունը հիմնված է գաղափարների, արժեքների, կամ ընկալողի աշխարհահայացքի վրա։ Ըստ իդեալիզմի՝ արտաքին (կամ իսկական) աշխարհը չի կարող առանձնացվել տվյալ մարդու գիտակցությունից, մտքից կամ ընկալումից։
Մատերիալիզն ու իդեալիզմը մինչև միջնադարի վերջը․
Մատերիալիզմը ձևավորվեց մ․թ․ա 800-200 շրջանում՝ Եվրաիսայի մի քանի տարբեր տարածաշրջաններում, հնարավոր է իրարից անկախ։
Հին հնդկական փիլիսոփայության մեջ մատերիալիզմը առաջացավ մ․թ․ա ~600 թվին՝ Աջիտա Կեսակամբալիի, Պայասիի, Կանադայի աշխատանքների, Յարվակայի փիլիսոփայական դպրոցի շնորհիվ։
Հին հունաստանի վաղ մատերիալիստների մի քանիսն էին Թալեսը, Անաքսագորասը, Էպիկուրը ու Դեմոկրիտեսը։ Լուկրետիուսի De Rerum Natura լատիներեն պոեմը արտացոլում է Դեմոկրիտեսի ու Էպիկուրի մեխանիստիկական փիլիսոփայությունը։
I դարի մեզ հայտնի մատերիալիստներ են չինացի Յանգ Զոնգն (մ․թ․ա 53- մ․թ․ 18) ու Վանգ Չոնգը։
Ավելի վաղ մատերիալիստական աշխատանքի օրինակ է հնդիկ Ջայարաաշի Բհատտանի (VI դար) “Տաթթվոպապլավասիմհա”-ն։
XII դարասկզբի Ալ-Անդալուսում արաբ փիլիսոփա Իբն Թուֆեյլը իր փիլիսոփայական նովելում՝ Hayy ibn Yaqdhan-ում, քննարկել է մատերիալիզմը, ինչպես նաև պատմական մատերիալիզմը։
Պլատոն (մ․թ․ա 428-248) համարվում է առաջին փիլիսոփաներից մեկը, ով քննարկել է իդեալիզմը։
Պլատինուսը (204-270) իր “Enneads” աշխատանքներում եկել է իդեալիզմի մոտովար եզրակացության։
Իմ մոտեցումը մատերիալիստական է, սակայն համաձայն եմ այն (իդեալիստական) մտքի հետ, որ տվյալ մարդու իրականությունը կախված է նրա աշխարհահայացքից: Ճիշտ է, այդ իրականությունը արդեն իսկական չի ստացվում, և հենց այդպես էլ հետ ենք գալիս մատերիալիզմի։