Աղբյուրը՝ ourworldindata.org։ Թարգմանված է անգլերենից։
Ներքևում պատկերված գրաֆիկը ցույց է տալիս 20-21-րդ դարի ժողովրդավարական և ավտոկրատ պետությունների թիվը։ Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո ժողովրդավարական պետությունների թիվը կտրուկ մեծացավ, սակայն շուտով նորից իջավ։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի վերջով վերսկսվեց աճը, իսկ երկաթե վարագույրի անկմանից (~1989)՝ էլ ավելի։
Ներքևում պատկերված նկարը տարբերակում է վեց տարբեր քաղաքական ռեժիմներն ու դրանց տակ ապրող բնակչության քանակը։ 19-րդ դարի ընթացքում աշխարհի բնակչության մեծ մասը ապրում էր գաղութային կայսրությունների, ավտոկրատ կամ անոկրատ ռեժիմների տակ։ 19-րդ վերջում ժողովրդավարական ռեժիմների տակ ապրող բնակչության քանակը ունեցավ փոքր աճ, որը, բացի երկորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակաշրջանից, քիչ-քիչ մեծանալով՝ շարունակվեց։ Այսօր՝ ժողովրդավարական ռեժիմի տակ է ապրում ավելի քան աշխարհի բնակչության կեսը։ Ավտոկրատ ռեժիմների տակ ապրող բնակչության 80 տոկոսը կազմում է Չինաստանը։ Եվրոպայում և Ամերիկաներում գտնվող երկրների մեծ մասը դարձել են ժողովրդավարական, ինչպես նաև Աֆրիկայի արևմուտքում և արևելքում գտնվող պետությունների մի մասը։ Նույնպես ժողովրդավարական են դարձել Ասիայում գտնվող երկրնzերի մի մասը, նույն թվում Հնդկաստանը՝ աշխարհի ամենամեծ ժողովրդավարական պետությունը։ Ավստրալիան, Նոր Զելանդիան, Ճապոնիան և Մոնղոլիա ստացել են «Ժողովրդավարության ցուցիչ»-ի 10-ից 10 գնահատական։
Ինչու՞ են մարդիկ ձգտում ժողովրդավարության։ Որովհետև․
- յուրաքանչյուր քաղաքացին ստանում է իրավունք՝ իր կարծիքը արտահայտելու համար,
- ստանում է իր ներկայացուցչին ընտրելու և փոխելու հնարավորություն,
- ունենում է ցանկացած կրոնի հետևելու իրավունք։
Ապա ինչու՞ կարող են դեմ լինել ժողովրդավարությանը։ Որովհետև․
- ժողովրդավարության արդյունավետ լինելու համար հարկավոր է, որ բոլոր քաղաքացիները լինեն կրթված,
- արդյունքը կախված է մեծամասնության կամքից,
- քաղաքացին ընտրության ժամանակ կարող է շեղվել բուն նպատակից։
Իմ կարծիքով ներկա ժամանակներում ամենաարդյունավետ քաղաքական ռեժիմը ժողովրդավարությունն է՝ կյանքի որակի հնարավորին ամենաբարձրը ստանալուն համար։ Ինչու՞: որովհետև մարդը ստանում է ազատություն: Սակայն պատմությունից գիտենք, որ կախված ժամանակաշրջանից և շրջակա աշխարհի պայմաններից՝ միշտ չի այդպես։ Օրիանակ՝ հին Աթենքի տարածքները ընդարձակվելու ձախողված փորձը, որի պատճառով այն ընկավ Սպարտայի իշխանության տակ։
Մարկ Միկաիլ 